24 Km | Up: 310 hm / Down: 390 hm | Startplaats: Moulin du Cat Sauvage, Ellezelles |
Zaterdag 1 Augustus 2020
Na een zwoele en intens hete vrijdag is de morgen aangebroken voor mijn allereerste kennismaking met een GR route. De verkenning van de GR129 is een feit!
Omstreeks acht uur zet ik voet op het macadam aan de Moulin du Cat Sauvage en is het officiële startschot gegeven.
Deze in 1751 gebouwde molen verheft zich op een 116 meter hoge heuvel die grenst aan Oost-Vlaanderen en Henegouwen. Hij behoort heden ten dage toe aan het heksendorp Ellezelles. Hoog op het dak prijkt een windwijzer in de vorm van een kat waar dit monument uiteraard naar vernoemd is. Een betere startplaats kan ik mij voor dit avontuur niet voorstellen …
De wit met rode GR strepen zetten mij onmiddellijk op weg en al vlug word ik ondergedompeld in de immense schoonheid die dit gedeelte van de provincie Henegouwen te bieden heeft. Een heel attractief smal wandelpad kondigt zich aan en vormt de voorbode voor de bospassage “Sentier du bois de l’Eglise”.
In dit bos word ik zowaar getrakteerd op enkele vlonderpaden en is het mij duidelijk dat deze meer dan hun nut bewijzen tijdens de natte herfst en winter dagen wanneer deze passages behoorlijk drassig kunnen zijn. De toon is gezet!
Dat het heerlijk vertoeven is in het Pays des Collines dat zou geen geheim mogen zijn voor de sportieve natuurmedemens. Het groene, glooiende landschap met zijn oerbossen, zijn uitgestrekte weiden, velden en ontelbare kapelletjes geven je meteen dat zalig gevoel.
Langs de flanken van het Bois d’Hubermont baan ik mij een weg door een lange, stofferige aardeweg. Wat heerst hier een totale rust!
Het is begin Augustus en het is duidelijk dat de agrarische medemens druk in de weer is geweest om de graanoogst binnen te halen. Stille getuigen daarvan zijn de her en der, op hun winterplaats wachtende strobalen.
Op het einde van de aardeweg wacht mij een toffe verrassing. Dit kan en mag zeker tot één van de hoogtepunten van deze wandeling gerekend worden. Een plaatselijke kunstenaar spreidt zijn artistiek talent tentoon rondom zijn huis en tuin. Dat we ons bevinden in de omgeving van een heksendorpje wordt meer dan eens onderstreept dankzij deze artiest.
Na genoten te hebben van dit wonderlijke schouwspel, zet ik mijn tocht verder en met het Bois Lefèbvre op mijn linkerkant als gids, zweef ik over talrijke smalle paadjes doorheen de groene Henegouwse long. Langzamerhand wordt het landschap weidser en wordt het oog zalig geprikkeld. In de verte bespeur ik ondertussen andere bekende regio heuvels zoals de Mont de l’Enclus en de Mont Saint Aubert. Het staat buiten kijf dat deze omgeving heel veel moois in de aanbieding heeft.
Na wat asfalt verteerd te hebben, doemt plots, in de streek rond Mainvault, een voor mij totaal onbekende heuvel op. Vastberaden betreed ik de met kasseien geplaveide helling en is het mij al heel vlug duidelijk dat ik straks getrakteerd zal worden op een welverdiend vergezicht. En inderdaad, na het slenteren bovenop het plateau van de heuvel, kan ik na een tijdje, in de verte, een eerste blik opvangen van de omgeving rond mijn eindpunt van vandaag … Ath.
Na de afdaling, kom ik na enkele kilometers in het rustige dorpje, Bouvignies. Een typisch oud maar reuze gezellig dorpspaadje leidt mij naar de kerk. Het is net naast de kerk dat ik een houten picknick bank aantref. Ik laat mij dit welgevallen en neem even vijf minuutjes de tijd om te genieten van mijn eerste 20 kilometer en de inmiddels doorgebroken zon.
Na mijn kleine rustpauze, gaat het iets gezwinder en ben ik stomverbaasd als ik enkele honderden meters verder, op het einde van een doodlopend straatje, een fietspaadje aantref compleet gelegen tussen de velden. Het is het laatste natuurmoment vooraleer ik via een uitzonderlijk rustig rondpunt, het kleine stadje Ath binnenwandel.
Ik mag direct de sfeer van dit aangename stadje opsnuiven. De oude Bilhee watermolen, die schijnbaar al dateert van 1180, is een leuke verrassing. Deze is gelegen aan een zijarm van de Dender maar bleek echter moeilijk terug te vinden tijdens mijn wandeling. Het groene brokje natuur rondom maakte dit gemis echter ruimschoots goed.
Wat verder volgt, is een pure ontdekking van een uiterst charmant stadje. Van fietsplezier langs de Dender, tot het begapen van mooie oude gebouwen of het prikkelen van de zintuigen in één van de vele restaurantjes rond de Grand Place. Ath heeft het allemaal. Moe maar uiterst voldaan bereik ik het eindpunt van deze eerste etappe. Wat ben ik benieuwd naar deel twee …
Fotogalerij: https://flic.kr/s/aHsmRStHmc
コメント