24 Km | Up: 300 hm / Down: 190 hm | Startplaats: Rue Amerique, Beignée
Zondag 13 September 2020
Deze zevende etappe van mijn “Dwars door België stapavontuur” start dichtbij het treinstation van Beignée. Aan het spoorwegviaduct word ik direct voor een keuze gesteld. Rechtdoor het GR12 pad op of linksaf de GR129 volgend. De GR12 verbindt Amsterdam met Parijs en passeert dwars door dit stuk van Henegouwen. Uiteraard is deze route geen optie voor mij op dit moment. Ik heb mij emotioneel verbonden met exploratie van nummer 129 en heb nog geen zin om die band te verbreken. De koude kuitspieren worden onmiddellijk op de proef gesteld wanneer een steile klim tussen boom en gewas opdoemt. De toon is gezet!
De groene long baadt in een vrome rust en kilometers aan een stuk mag ik genieten van de langzaam rijzende zon die zijn uiterste best doet om door het jonge en oude loof te piepen. Het levert alvast heerlijke kiekjes op. Ik ben heel verbaasd wanneer ik op dit vroege uur al menig mountainbiker en joggers ontmoet. Dit is zonder meer een sportieve regio en dat maakt de doortocht doorheen bos en boom al iets minder eenzaam.
Mijn dankbaarheid voor de sportieve medemens krijgt een extra boost wanneer ik na een dikke vier kilometer in het Bois Servais Fontaine aangesproken word door twee mountainbikers. Ze hebben blijkbaar een groep everzwijnen op het pad gespot en hebben besloten om een “demi retour” te maken. Ik dank hen voor de informatie en besluit ook maar even een alternatief te zoeken. Je weet immers nooit wat die massieve beestjes van plan zijn. Gelukkig loopt het bospad parallel aan de Rue du Sanatorium dewelke ik sowieso een 400 meter verder zou dwarsen. Ik keer op mijn stappen terug, sla linksaf en kom een honderdtal meter verder op de bewuste rijweg. Probleempje opgelost.
Aan het rond punt van dezelfde steenweg duik ik met een vreemd gevoel het voorgeborchte van het Bois du Prince binnen. Wat als ook dit woud gezegend is met de wroetende vierpoters? Ik draai de knop om en vervolg mijn pad. Het Bois du Prince wordt beschouwd als de groene long van Charleroi en is met zijn 480 hectare heel populair als recreatie gebied voor de Carolo’s. Op het domein bevinden zich meerdere grotten die onderdak geven aan een viertal verschillende soorten vleermuizen. Onderweg kom ik de Grotte des Sarrazins tegen. Deze werd in 1961 door amateur speleologen geopend en binnenin werden resten gevonden van een 35.000 jaar oude menselijke bezetting. Een leuk weetje.
Ik ben inmiddels twee uur onderweg als het minst leuke gedeelte van de tocht zijn opwachting maakt. Via een industriële aaneenrijging van geldverslindende etablissementen, kortom winkels dus, kom ik terug in de bewoonde en drukke realiteit.
De Chaussée de Philippeville, of beter gezegd de N5, is nu niet meteen het beste uithangbord voor deze epische natuurtocht en mijn vreugde is dan ook groot wanneer ik na een dik half uur terug de stofferige “landwegwereld” binnenstrompel.
Ik word er onmiddellijk op attent gemaakt dat ik een zone binnentreed waar de wilde fauna rust enorm waardeert. Als die wilde fauna beperkt blijft tot wat reeën, fazanten en egels dan heb ik daar totaal geen probleem mee. Zolang er maar geen truffel fanaten uit het niets opduiken. Terwijl deze hersenspinsels wegebben, word ik meegezogen in een heerlijk landschap. Voor mij opent zich een goddelijke groene vallei.
Ruim drie kwartier lang word ik blootgesteld aan een verrukkelijk, glooiende en zonovergoten streek. Ik kom ogen te kort en probeer dan ook zoveel mogelijk vast te leggen op de gevoelige plaat zodat dit verhaal niet verloren gaat en mijn arsenaal GR129 herinneringen verder kan aangroeien.
Wanneer een spitse kerktoren aan de horizon opdoemt, besef ik dat het dorpje Gerpinnes mij uitnodigt om ontdekt te worden. Ik ben heel benieuwd wat deze gemeente mij te bieden heeft. Net voor ik het centrum binnenga, spot ik een vierkantshoeve met een Rapunzelachtig torentje. Dit blijkt de ideale basis te zijn voor een druk kirrend duiven parlement.
Ik nader met rasse schreden het Godshuis maar als ik plots aan een kruispunt geen rood-witte strepen meer kan bespeuren, weet ik dat een 180 graden draai op zijn plaats is. Bij nader inzien blijk ik, net voor het politiebureel, een afslag naar rechts gemist te hebben.
Een kiezelpad afgezoomd met een hoge beukenhaag leidt mij rechtstreeks naar een Gallo-Romeins overblijfsel. Hier blijkt dus een Romeinse villa van ruim één hectare te hebben gestaan daterende uit de 1ste tot 3de eeuw na Christus. Het enige wat overgebleven is een 36 vierkante meter grote ondergrondse zaal die waarschijnlijk dienst deed als kelder of cultusplaats. De villa droeg de naam van Marcus Agrippa welke een persoonlijke vriend van Keizer Augustus was. Uit de talrijke vondsten die rond de villa gedaan werden, mag aangenomen worden dat deze bewoond werd door een welstellende landbouwer of industrieel. Om de overblijfselen te beschermen tegen het grote publiek werd rond de zaal een bakstenen gebouw opgetrokken. De site kan op afspraak, samen met een lokale gids, bezocht worden.
Ik laat deze geschiedkundige openbaring achter mij, draai even aan een metalen hek, dwars een weide en kom via enkele nauwe steegjes terecht in het centrum van dit interessante dorpje. Het wordt een aangename eerste kennismaking.
Tijdens het doorkruisen van het centrum merk ik een ander cultureel weetje op. Ieder jaar op Pinkstermaandag trekt hier de processie ter ere van Sainte-Rolende door de straten. Deze folkloristische stoet kent zijn oorsprong in de achtste eeuw en is een van de vijftien streekgebonden processies die erkend werden door Unesco als immaterieel werelderfgoed. Le Sartia in Gerpinnes, een grote weide die dienst doet als de ontmoetingsplaats voor deze verschillende religieuze streekmarsen, vormt een herinnering voor dit jaarlijks wederkerend fenomeen.
Ik ben inmiddels dicht bij mijn eindpunt genaderd maar vooraleer ik mij terug kan neervlijen aan de passagierskant krijg ik nog een twee kilometer lange bosstrook voorgeschoteld. Na 24 kilometer bereik ik het gehucht Fromiée en kan ik dit GR129 gedeelte met grote voldoening afsluiten. Dit wordt sowieso een etappe die mij lang zal heugen.
Fotogalerij: https://flic.kr/s/aHsmSqUnNT
Comments