20 Km | Up: 110 hm / Down: 120 hm | Startplaats: Gemeenteplein Lens, Place de la Trinité |
Zondag 16 Augustus 2020
Na een intens hete week dient zich een iets milder weekend aan. Het is 16 Augustus en vandaag staat etappe 3 op het programma. Ik heb de eer en het genoegen om op dit vroege uur de streek tussen Lens en Mons te exploreren samen met mijn neef Koen. We pikken de draad op waar ik hem vorige zondag achtergelaten heb meer bepaald aan het gemeentehuis van Lens. Het steekspel tussen de opkomende zon en de alom aanwezige mist zorgt alvast voor een gepaste, magische sfeer.
We vertrekken langs een met steentjes bezaaid pad en het wordt meteen duidelijk dat we beter goed uit onze doppen kijken. Blijkbaar beschouwt de lokale bevolking dit paadje als de ideale hotspot om menig viervoeter te trakteren op een uitje en zo te zien is het begrip poepzakje in dit deel van het land nog niet echt doorgedrongen. Een verwittigd man … Het moet gezegd verder is dit paadje best wel een prima start van de wandeling. Langs dit paadje krijgen we zicht op de kleurrijke achterkant van Lens. De toon is gezet.
Na een dikke twee kilometer, op het einde van de Rue du Rieu Fontaine, krijgen we onze eerste dreef voorgeschoteld. We verlaten het charmante dorpje Lens en duiken de velden in.
Kort voor het centrum van Jurbise draaien we rechts op en zetten we koers richting het gehuchtje Erbaut. Deze kleine nederzetting telt zo’n 350 inwoners en heeft schijnbaar, volgens verschillende bronnen, een monumentale kerk. Jammer genoeg draaien we linksaf, tegen de zon, een stapwegel in, de kerk in de verte achterlatend. Een gemiste kans.
Zoals het geen mirakel meer is voor mij dat deze streek bezaaid ligt met massa’s veldwegen, zo ben ik evenmin verbaasd wanneer we diverse kapelletjes op onze route tegenkomen.
We hebben intussen Erbisoeul bereikt, passeren aan de kerk en mogen direct proeven van de Sentier Carache. Groene natuurweiden omringd met recentelijk geoogste graanvelden gelegen aan een spoorlijn, dat is Sentier Carache. En de spoorlijn? Wel dat is ditmaal spoorlijn 96 die Brussel-Zuid met Quevy verbindt.
We ruilen de velden in voor een heuse bospassage. We zijn inmiddels tien kilometer ver en we krijgen de kans om het bos van Ghlin beter te leren kennen. En we zijn blijkbaar niet alleen. Op deze morgen wordt onze mening gedeeld door meerdere personen. We komen tal van joggers en fietsers tegen.
Halverwege het bosavontuur verschijnt een witte uit kalksteen opgetrokken kapel “Notre Dame du Moulineau”. Deze kapel werd in de 16de eeuw gebouwd en is in onberispelijke
staat. Het heiligdom is vernoemd naar een in de buurt gelegen beek en watermolen. Sedert 1977 is de kapel met de aanpalende gebouwen geklasseerd als monument. Aangezien de deur openstaat, piepen we eventjes binnen en laten we ons verleiden tot het nemen van een kiekje.
We laten het religieus erfgoed achter ons en zetten ons tocht verder, door én langs het bos. We komen zowaar opa en kleindochter tegen die met een kleine tractor en een aanhangwagen vol hooi op weg zijn naar de paardenwei. Eenmaal aangekomen aan de weide mag kleindochter zelf de tractor besturen. Heerlijk om te zien! Wat verder aan een pas gerenoveerd spoorwegviaduct, zijn we eventjes de weg kwijt en moeten we op onze stappen terugkeren. Een overijverige, langeafstands-fietsroute-uitpijler, heeft onze richtingaanwijzers verstopt. Dit zullen we braafjes melden aan de GR organisatie.
Na het uitpluizen van dit kleine euvel vervolmaken we de boswandeling en keren we terug in de bewoonde wereld. Een totaal verwaarloosde fietsers- en voetgangersbrug nodigt ons uit om de oversteek te maken over de E42. Het wordt langzaam duidelijk we naderen het eindpunt.
Aan het Canal du Centre loopt het bijna een tweede keer verkeerd. We steken de drukke weg over en gaan verder aan de rechterkant van het kanaal. Maar eenmaal voorbij de ijzeren spoorwegbrug begin ik argwaan te krijgen en grijp ik naar mijn hulpmiddelen om te zien of we op de juiste weg zijn. Nee dus … Volgens mijn GPX moeten we niet onder de brug maar over de brug … Demi retour … Na wat zoekwerk vinden we een steil oplopend en mooi dichtgegroeid paadje die ons over de brug moet leiden. Na wat klauterwerk bereiken we het metalen onding. Dat deze al gedateerd is, is vrij vlug duidelijk eenmaal we erover heen walsen. Niet voor gevoelige zielen als je het mij vraagt.
We geraken heelhuids aan de overkant en eenmaal aan de andere kant van de plas vinden we zowaar, onder de brug, een herdenkingsmonument van de eerste wereldoorlog. Een heldhaftige Engelse luitenant en soldaat verdedigden met lijf en leden hun eigen bataljon dat zich aan het terugtrekken was voor de aanstormende vijand. Beide heerschappen werden onderscheiden met het Victoria Cross. Op stap gaan, nieuwe streken ontdekken en iets leren over de vaderlandse geschiedenis. Wat kan een mens zich meer wensen.
We schuifelen gestaag verder langs het pad rond het kunstmatig aangelegd meer “Le Grand Large” en genieten van de vrolijke bedrijvigheid. Dat het hier inmiddels drukker geworden is, zal je wellicht niet verbazen als je weet dat er zich, naast het meer, een zwemparadijs bevindt. Op deze zonnige zomerdagen zal het wel heerlijk vertoeven zijn in zo’n verfrissend zwembad.
De verdiende eindsprint wordt ingezet. Even later komen we voorbij aan de Universiteit van Mons en duiken we het stadscentrum binnen. Wat een wonderbaarlijk, mooie stad is dit. Ik val van de ene verbazing in de andere wanneer we de frivole en authentieke straatjes binnen slenteren. Alles ziet er heel netjes en mooi onderhouden uit. Tal van oude gebouwen stralen in de inmiddels hoogstaande middagzon. Het hoogtepunt is en blijft natuurlijk de fantastische Belfort toren welke hoog uittorent boven de stad.
We strijken na het verkennen van de talrijke autovrije steegjes neer op de Grote Markt, ons eindpunt van vandaag. Samen met mijn neef ga ik op zoek naar mijn vaste chauffeur (lees: mijn beste wederhelft) en al vlug vinden we onze druk rondkijkende, partner in crime.
Missie drie hebben we doorstaan met heel veel glans. En daar mag dan ook uitgebreid op getoost worden op één van de vele terrasjes op deze kleurrijke markt. Dank je wel neef, voor de aangename compagnie! Het was een waar genoegen om dit samen met jou beleefd te hebben.
Fotogalerij: https://flic.kr/s/aHsmRVAro8
Comentários