26.5 Km | Up: 270 hm / Down: 320 hm | Startplaats: Kerk Sint-Antelinks, Huigeveldstraat 3
Zaterdag 31 Oktober 2020
Etappe 5 kondigt zich aan met een zonnige glimlach. Hoewel er nog enkele wolkjes het hemelsblauw bedreigen, is het duidelijk wie vandaag het pleit zal winnen.
Terwijl een gouden gloed de Sint-Gertrudiskerk op de achtergrond versiert, kan ik op deze vroege ochtend bevoorrecht genieten van een onbeschrijflijk kleurrijk panorama. Net alsof dit weggeplukt is uit één of ander landschapsmuseum ....
Het zal jullie wellicht niet verbazen dat de start van dit Streek-GR traject al direct een schot in de roos is. Onmiddellijk na het verlaten van het religieuze domein, kom ik, via een typsiche kerkweg, terecht in het Duivenbos. Dit is zonder meer heerlijk thuiskomen! Het kleinschalige maar uitermate mooi, natuurreservaat is in handen van Natuurpunt. Het beslaat zo'n 11 hectare en bevindt zich in een komvormig dal. Het wordt een zalige eerste kennismaking met boom, paddestoel en beestje!
Een volle vier kilometer word ik verwend met alles wat een natuurmens zijn hartje verblijden kan. Om eeuwig gelukkig van te worden!
Ik trek de Broekeveldlos in, kom een verlaten kappelletje tegen en zet mij op weg naar nog een ander "heilig" Vlaams dorpje, Sint-Lievens-Esse.
Alhoewel ik familiale banden heb met dit dorp, zijn Sint-Lievens-Esse en zijn dorpskern mij totaal onbekend. Het wordt dus een interessante, eerste ontmoeting.
In de Zavelstraat verschijnt de immense watertoren van "Essche" aan de horizon en wat later, in Zonneveld, kan ik deze in vol ornaat van dichtbij aanschouwen. De eerste prijs voor adembenemende schoonheid zal die wellicht nooit krijgen.
Na een goeie 100 meter in Zonneveld sla ik rechtsaf, de Kapelle-en processieweg in. Hier bevindt zich de statige Sint-Livinuskapel. Een beschermd monument, gebouwd in 1907 maar eigenlijk al aanwezig in Sint-Lievens-Esse sedert 1576. Naast de kapel bevindt zich een waterput die op zich ook beschermd blijkt te zijn. Deze put is volgens de legende ontstaan is doordat Sint-Livinus, een Ierse missionaris, op dat stuk grond zijn wandelstok neerplantte. Gelukkig kunnen we dit verhaal niet meer op zijn echtheid controleren en kunnen we met zijn allen blijven genieten van die fantasierijke legendes.
Doordrongen van dat mooi verhaal, mis ik even een afslag en moet ik op mijn stappen terugkeren. Een smal paadje langsheen een gevel leidt mij naar het dorpsplein van de frivole nederzetting.
Bij deze heeft het dorp een gezicht gekregen en kan ik deze voor goed opslaan in mijn Vlaams erfgoed geheugen. Achter het plein kom ik terecht in de Zottegemse weg die samen met de Molenweg een aangename onverharde trage weg vormen, mij een andere kijk op "Essche" geven en daarenboven op weg zetten naar Schonenberg.
De volgende twee kilometer is gewijd aan asfalt en beton. Het verschaft mij wel even de tijd om te mijmeren over al het moois dat mijn pad reeds kruiste vandaag. Na een nieuwe "aardelos" te hebben verorberd, kom ik een tiental minuten later terecht in de Geraardbergseweg. Deze sluit naadloos aan op het natuurreservaat Parkbos-Uilenbroek. Het 22 hectare grote domein werd opgericht in 1993 en strekt zich uit over de gemeentes Erwetegem, Lierde en Herzele. Het is eventjes uitkijken wanneer ik, na het passeren van een toegangspoort, het bos betreed. De talrijke regenbuien van de voorbije dagen hebben hun effect niet gemist en derhalve kan het modderschaatsen volop beginnen. Ik overleef de drassige passage en weet intens te genieten van het mooie bocagelandschap. Een kort maar heel aangenaam intermezzo.
Enkele honderden meters na het Parkbos word ik wat lokale geschiedenis bijgebracht door middel van één van de vele pancartes die de gemeente Lierde her en der geplaatst heeft. Ik word eventjes gewezen op de samenvloeiing van twee wijken, de Nauw en Waesberg in het dal. Wat een heerlijk panorama verscholen in een klein hoekje.
En het ontdekken gaat verder. Enkele stappen later mag ik de prachtig gerestaureerde kapel ter ere van de Heilige Anna aanschouwen.
Een opeenvolging van aantrekkelijke wegels gidst mij recht naar het bekoorlijke Sint-Maria-Lierde. Ik word zonder meer dik verwend vandaag.
De volgende vier kilometer gaan we eventjes "on road again". Via de langgerekte geasfalteerde Caudenberg verlaat ik Sint-Maria-Lierde en begeef mij richting Lierde. Op deze strook kom ik heel wat wielertoeristen tegen die zich blijkbaar uitgeleefd hebben op de korte maar stevige helling, de Eikenmolen. Dat ik bovenop de helling vertoef, is mij duidelijk aan de hemelse vergezichten die ik te zien krijg.
Ik heb mij nog geen minuut verveeld en wanneer ik het Kloosterbos induik, besef ik dat de verwennerij nog eventjes doorgaat. Dit kleinschalig, 12 hectaren groot bosdomein, ooit toebehorend aan de Kartuizerpriorij Sint-Martens-Bos, is een echt pareltje in de Zwalmvallei. Aan de ingang prijkt zowaar een oude pomp en bemoste, betonnen opvangbak. Hoe vreemd en tegelijkertijd intrigerend is dit niet?
De leem- en kleigrond liggen er dicht geslagen en glibberig bij maar het bederft mijn pret niet. Zeker niet wanneer ik, her en der rond mij verspreid, een weldadige weelde aan bospaddestoelen mag ontdekken.
Een onverhoopt en indrukwekkend stukje natuur in de driehoek Michelbeke - Brakel -Lierde, zeker het bezoeken waard als je het mij vraagt.
Na dit natuurschoon start ik aan de beklimming van de Elverenberg. Geen zware beproeving dat is duidelijk, maar na een dikke twintig kilometer is het toch een interessante test voor de warm gedraaide knietjes en kuitjes. Wanneer ik wat later de Vancauwensberg links insla, steek ik de Zwalmbeek over en kom ik terecht op een attractief knuppelpad. Dit 100 meter lange pad die doorheen het Jansveld loopt, werd in 2014 aangelegd door de gemeente Brakel en maakt het mogelijk om de moerassige weide zonder problemen te betreden. Dank je wel gemeente Brakel!
Op het einde van het Jansveld verkennen we even het Brakelse Mijnwerkerspad en aangekomen aan het Sint-Franciscus instituut, dwars ik de Kasteeldreef en volg in de Breyweg de Zwalmbeek. Vanaf hier gaat het gestaag bergop om een kilometer verder de top van de Berendries te bereiken.
Bovenop de Berendries bespeur ik in het dal Michelbeke kerk. Na nog wat omzwervingen bereik ik na vijf uur stappen mijn einddoel. Wat een ongelooflijk mooie dag was dit! Top etappe en een pure propaganda voor het GR-stappen.
Comments