16.0 Km | Up: 190 hm / Down: 250 hm | Startplaats: Kerk Kerkem, Kerkemstraat
Zaterdag 14 November 2020
De finale van de streek-GR Vlaamse Ardennen is aangebroken. Vandaag vervolledigen we de grote, heuvelende lus door de route af te stappen tussen Kerkem en Leupegem. Dit laatste traject is slechts 16 kilometer lang en daarom beslist vrouwlief om even mee te proeven van dat verslavende GR stappen en zo beter te begrijpen wat haar partner het huis uitdrijft de laatste maanden. Geen betere dag om op verkenning te gaan dan vandaag. Met een November zon aan de hemel en een fris maar nog steeds aangenaam briesje laten we de kerk van Kerkem achter ons en starten het gemeenschappelijk avontuur.
We klimmen de Kerkemstraat uit en na een goeie 500 meter draaien we links de eerste onverharde strook op. Hier krijgen we onmiddellijk een fantastisch zicht op de typsiche veldwereld die de Vlaamse Ardennen rijk is.
Jammer genoeg is het plezier van korte duur en gaat het al vlug verder over de betonnen Aatse Heerweg. Ter compensatie krijgen we ruimschoots de tijd om het mooie zicht op Maarke-Kerkem en zijn vallei te absorberen.
Een groot half uur later net voor het bereiken van de Sint-Elligiuskerk in Maarke-Kerkem valt ons oog op een schitterend natuurtafereel geschilderd op een witte gevel. Hier is duidelijk een kunstenaar met heel veel passie aan het klussen geslagen. Wat een meesterwerk.
Vlak naast de kerk loopt de Brouwerijweg en deze begeleidt ons enkele tellen later naar het Brouwerijpad dat ons laat kennismaken met de Maarkebeek. Hoge populieren omzoomen het pad en hebben voor een rijk bladertapijt gezorgd. Nu maar even opletten om geen uitschuivers te maken.
We vermijden als een echte prof iedere uitschuiver en staan even later aan de voet van de Kapelleberg. We vermijden de klim en komen uiteindelijk aan de voet van een andere streekheuvel, de Boigneberg. Wordt dit dan de eerste geseling voor de spieren? Noppes. Ook deze kelk mogen we aan ons laten voorbij gaan. Maar zoals iedereen weet, duren schone liedjes nooit lang. Na ruim vijf kilometer wordt de Varent onder ons voeten geschoven. Dit voormalig Ronde van Vlaanderen monument met zijn stijgingspercentage van rond de 5.5% leert ons weer wat een genoegen het is om in hogere sferen te verkeren.
Halverwege de top slaan we linksaf, Noenendal in en worden we getrakteerd op wonderlijke panorama's. Hoe schoon en simpel kan het leven zijn.
De laatste drie kilometer spenderen we voornamelijk over brede betonnen wegen en alhoewel we ons wel amuseren met het afspeuren van de groene glooiende omgeving, toch is het een verademing als we na anderhalf uur stappen onze schoenen terug met weke smurrie mogen beplakken. Eventjes komt er nog een stukje verhard om de hoek kijken bovenop de Boigneberg, maar tweehonderd meter verder wordt het puur genieten. Een uitloper van de Kapelleberg is zonder meer een hoogtepunt op deze wandeling. De langgerekte dreef gaat langzaam over in een smal paadje met een bijzonder zicht op de vallei van Maarke.
Het paadje eindigt uiteindelijk aan de prachtige Sint-Vincentiuskapel. Deze kapel dateert schijnbaar van de twaalfde eeuw maar de oudst bekende schriftelijke vermelding dateert van 1569. Het is alvast een pronkstuk die een bezoek verdient wanneer in de regio.
Een resem onverharde dreven en smalle paadjes volgen elkaar nu pijlsnel op en voor we het goed en wel beseffen, lopen we over de Eikenberg en dalen we, via de Fremisstraat, af naar de voet van Ladeuze.
Ook ditmaal vermijden we de inspanning van het beklimmen van een heus Vlaams Ardennen fenomeen, slaan linksaf en volgen, via een typische stapwegel, de loop van de Maarkebeek. Even later mogen we dan toch proeven van wat klimgeweld als we in de toepasselijke "ten Berge dreef" naar ongekende hoogtes stijgen.
We zijn beland in de nabijheid van Edelare en spotten één van de meest gefotografeerde solitaire bomen in de regio, de Ommelozen boom. Hij staat parmantig te blinken onder een stralende zon. Hier ben ik, hier sta ik en hopelijk nog voor een hele tijd!
In de iets verder gelegen Ommegangstraat botsen we op diverse arduinen kapelletjes. Elk kapelletje stelt een van de blijde, droeve of glorievolle mysteries van de rozenkrans voor. De zogenaamde "Lange Ommegang" gebouwd in 1957 start aan de Onze-Lieve-Vrouw kapel van Kerselare en bestrijkt zo'n drie kilometer. Ik vraag mij af hoeveel mensen hier tientjes zouden gebeden hebben?
De laatste rechte lijn van de Streek-GR finale is ingezet. En hoe kunnen we dit wandelverhaal beter afsluiten dan af te dalen in de Vlaamse Ardennendreef. Nog even een laatste blik op de groene vallei vlak voor de N60 en even later staan we terug aan de kerk van Leupegem waar het enkele weken terug allemaal startte.
Een sublieme wandellus met ontzettend veel mooie momenten, een ongekende natuurpracht en een hele resem aan onvergetelijke herinneringen. Deze Streek-GR is een echte aanrader! Op naar de volgende GR uitdaging.
Top verslag, je zou een artikel moeten schrijven die de 7 etappes samenvat met al je persoonlijke ervaringen. Dat artikel zou ik dan doorsturen naar Grote Routepaden.